หัวหน้าต่าย กับความรับผิดชอบ 2 ลูกเสือดาว จนกลายเป็นความรัก

หัวหน้าต่าย กับความรับผิดชอบ 2 ลูกเสือดาว จนกลายเป็นความรัก

ความเสียสละและหน้าที่ความรับผิดชอบ กลายเป็นความผูกพัน สำหรับการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์ และสัตว์อย่าง เสือ ชายคนนี้คือ หัวหน้าต่าย แห่งสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ที่ทุกวันนี้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่กับ อรินทร์ และอรัญ เสือดาว 2 ตัว ที่เขาดูแล ให้อยู่ร่วมบ้านมาตั้งแต่ตัวเท่าแมว

ด้วยเหตุผลที่ว่า เพราะลูกเสือในวัยแบเบาะต้องดูแลอย่างใกล้ชิด และถือเรื่องขององค์ความรู้เป็นสำคัญ บ้านหัวหน้าจากบ้านพักฉุกเฉิน จึงกลายเป็นบ้านประจำของน้อง ๆ ไปในที่สุด

โดยที่เพจเฟซบุ๊ก ห้วยขาแข้งสืบสาน ได้เล่าเผยเรื่องราว ความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ ที่กลายเป็นความรัก ความผูกพันเหล่านี้ ระบุว่า

เมื่อในบ้านคุณมีเสือ นั่งทำงานอยู่ ก็ย่อง ๆ เข้ามาแล้วก็กระโจนเกาะไหล่ ถ้าเล่น ๆ กันอยู่แล้วเกิดมันเขี้ยว บางทีเล็บก็เผลอกางออกมา

อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ตัวเท่าแมว ตอนนี้อายุย่าง 7 เดือนเต็ม อุ้งเท้าของทั้งคู่ก็เกือบจะใหญ่กว่าหัวแมวแล้ว

กรงกำลังสร้างในตำแหน่งที่เหมาะสม แต่กรงเสือดาวไม่เหมือนเสือโคร่ง เพราะทั้งปีนทั้งไต่ จึงต้องสร้างไว้สูง และมีครอบปิดอย่างมั่นคงด้วย แต่ระหว่างนี้ก็อย่างที่เห็น อยู่บ้านหัวหน้าฯไปก่อน

ไม่ใช่แค่อรินทร์ อรัญ เท่านั้นที่ได้รับสิทธิ์นี้ เมื่อ 3 - 4 ก่อนหน้านี้ ทั้งคลองค้อ เทียน เสือโคร่งรุ่น สายพันธุ์อินโดจีนก็เคยอยู่ที่นี่มาแล้วทั้งนั้น

ตอนที่คลองค้อมายังเล็ก ๆ ต้องดูแลประคบประหงมอย่างดีที่สุด หากมีอะไรผิดปกติจะได้แก้ปัญหาได้ทัน เพราะตอนนั้นสภาพของค้อก็นับว่าแย่ หัวหน้าต่ายต้องคอยป้อนอาหารป้อนนม มีป้ารุ้งแม่นมคนสำคัญคอยช่วยดู หากหัวหน้าต้องไปประชุม หรือมีภารกิจต่างๆ

ก็ความรับผิดชอบมันมาก จะให้ใครรับผิดชอบแทนก็ไม่ไหว หัวหน้าก็เลยต้องดูแลเอง

ป้ารุ้ง อธิบายถึงเหตุผลที่ว่าทำไมถึงมีเสือมาวิ่งเล่นอยู่ในบ้านพักหัวหน้าสถานีฯ

เมื่อครั้งที่ต้องดูแลลูกเสือโคร่งแบเบาะ คือเจ้าค้อเป็นครั้งแรก องค์ความรู้ยังไม่มี แต่ก็รู้ว่ามีความสำคัญ จึงต้องดูแลใกล้ชิด ทีนี้คงไม่มีที่ไหนจะทำได้สะดวกเท่าบ้านหัวหน้า เรื่องก็เลยเป็นอย่างนี้ และนับแต่นั้นถ้ามีลูกเสือมาให้ดูแล ก็ต้องเปิดบ้านหัวหน้าเป็นบ้านพักฉุกเฉิน และกลายเป็นบ้านประจำไปในที่สุด

ตอนเจ้าเสือยังเล็กมาก ๆ ก็คงไม่เท่าไหร่ แต่พอผ่านมาได้สักสามสี่เดือน กำลังซน แรงก็เยอะ แต่ยังต้องประคบประหงมอยู่ กรงก็กำลังสร้าง นี่แหละ ความสนุกตื่นเต้นอยู่ตรงนี้

ลองนึกดูว่าถ้าในบ้านคุณมีเสือเดินเล่นอยู่ บางทีเขาก็อยากเข้ามาทักทาย คลอเคลียแข้งขา หรือโถมเข้าใส่ด้วยความขี้เล่น

ทีวีที่ตั้งอยู่ บางทีก็คะมำลงมา ช่องหน้าต่าง ข้าวของก็ต้องระวัง

คลองค้ออยู่ที่บ้านจนราว ๆ 6 เดือน จึงได้ย้ายไปอยู่กรง ขนาดก็หมารุ่น ๆ

หัวหน้าต่ายเล่าให้ฟัง หมารุ่น ๆ ที่ว่าก็ พิทบูล นะไม่ใช่หมาไทย

ซีนที่พีคที่สุด คงจะเป็นตอนประชุมแถวเช้าเมื่อสามสี่ปีก่อน ตอนเคารพธงชาติ รายงานการปฏิบัติงาน หัวหน้าเดินมาประชุมโดยมีเจ้าตัวลาย ๆ เดินตามมาด้วย ระหว่างนั้นก็คลอเคลียตามประสาเด็กไปตามแข้งขาคนโน้นคนนี้ในแถว

เรียกว่าเป็นการประชุมแถวสมศักดิ์ศรีสถานีเพาะเลี้ยงสัตว์ป่าเลยทีเดียว

สำหรับอรินทร์ อรัญ ทั้งเปรี้ยวทั้งซน คงปล่อยให้เดินตามเหมือนค้อเหมือนเทียนไม่ได้ แต่แรก ๆ หัวหน้าก็ต้องพาออกมาอึ เพื่อดูลักษณะอึ และการขับถ่าย ต่อมาก็ต้องสร้างกรงเล็ก ๆ ไว้ข้างบ้าน เพราะขืนปล่อยให้มาเดินคงตามกันไม่ไหว

ต่อไปอีกไม่นาน ก็ต้องย้ายไปอยู่ในกรงใหญ่ที่กำลังสร้างใกล้จะเสร็จ ไม่เช่นนั้น นอกจากหัวหน้าต่ายแล้ว เป็นใครก็คงยากจะทำงานได้ ถ้าระหว่างพิมพ์รายงานมีเสือดาวกำลังย่องเข้ามาจากข้างหลัง

แต่ก็อยู่ด้วยกันมาได้ และยังอยู่กันต่อไป เมื่อความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่นั้นกลายเป็นความรัก

:: เนื้อหาข่าวที่น่าสนใจ