โพสต์นี้ขอกล่าวขอบคุณเน้นๆจริงๆครับสำหรับทุกความห่วงใยจากเพื่อนพี่น้อง ผมหายเร็วแบบเหมือนถูกกระชากขึ้นจากหลุมอย่างเร็วและแรง ด้วยแรงอธิษฐานและพลังใจที่จำนวนมหาศาลจากทุกๆคนจริงๆครับ

ผมขอเล่าช่วงนาทีวิกฤตสุดชีวิตให้ฟังครับ เพิ่งตรวจทราบครั้งแรกในชีวิตว่าแพ้สเตียรอยด์หนัก สเตียรอยด์ที่ฉีดเค้าไปสะอึก 3 วัน สะอึกวินาทีละ 1 ครั้ง บางครั้งมันมาเป็น เมนูเซท คือ 1 วินาที สะอึก 5 ครั้ง พอนานเข้า 1 วัน เป็น 3-4 วัน เผลอหลับแบบครึ่งนึง ทีละ 1-2 ชม เท่านั้นมันทรมานจนนอนไม่ได้

จะสลบก็ไม่ได้ค่าเลือดและระบบร่างกายอ่อนเพลีย จนใจ หรือสายชีวิตมันรู้สึกจะขาดเกือบๆ จะหวิวๆ มีหลายครั้งมันเบาจาง เหมือน จะหายๆไปอยู่ที่อื่น แล้ว หายใจก็สั้น ถี่ รัว เหนื่อย สะอึกก็แรงเจ็บปอด

ผมปรกติเป็นคนใจสู้มากแต่ความน่ากลัวนี้ ผมถึงขนาดมี แอบ ลา แม่ในใจ คนไม่เป็นไม่รู้จริงๆ สายออกซิเจนใช้แบบแรงดันสูงสุด พยาบาลแจ้งว่าถ้ายังหายใจไม่ได้ต้องต่อท่อ ทรมานมาก ผมไม่อยากต่อท่อ แต่ผมก็หายใจไม่ได้ ผมก็สู้เอา

อธิษฐานกับพระเจ้าทุกชม.หายใจเข้าออก หมอบอกไม่ได้การต้องประกบด่วนเลยเพราะนี่คือหัวใจเหนื่อยฉับพลัน พยาบาล 4 คนบุกเข้า เอาลูกตุ้มสีดำ เป็นสิบลูก มาดูดแปะจุ้บๆๆๆ เต็มตัวผม เจาะเลือดจนแขนสองข้าง เลอะเต็มเตียงไปหมด แล้วสติผมก็เลือนๆ สรุปเคสผมมีแพทย์ประกบ 3 ท่าน หัวใจ, ทางเดินหายใจ, CV19