ความรู้สึกคือ ไม่รู้จะพูดอะไร กลัวพูดไปแล้วจุกคือพอเราตั้งเป้า โกลด์สุดท้ายของมนุษย์พ่ออย่างเรา ครอบครัวเราอยากสร้างให้มันดีที่สุด แล้ววันนึงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นมันหายไป มันไม่รู้จะทำอะไรเลย ตอนนี้ ก็มีหน้าที่ของการดูลูก หน้าที่ของการเป็นพ่อและแม่ช่วยกันดูลูก แต่เมื่อไหร่ที่อยู่คนเดียว มันก็คิดวนไปวนมาว่า

ซึ่งเรื่องมันเกิดจากที่โพสต์ไอจีเศร้า มันก็คงเป็นแบบฟุ้งซ่าน ไม่รู้จะทำอะไร หาทางออก ทางนู้นทางนี้ ซึ่งเราก็มีหาเพื่อนคุย โพสต์เขียน ต้องการกำลังใจดีๆ จากคนอื่น พออ่านก็ช่วยได้เยอะตอนนี้เราก็ช่วยกันทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เรายอมรับว่ามันอาจจะไม่สมบูรณ์มาก แต่เรายังเป็นพ่อ 100 เปอร์เซนต์ เขาเป็นแม่ 100 เปอร์เซนต์ เราช่วยกันทำส่วนตรงนี้ให้ลูกเขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ขาดอะไร ตอนที่ผมระบาย หลายๆ คนก็คงจะเดาว่าเป็นอะไร ทำไมเขียนอะไรที่ไม่ควรเขียน ผมก็เหมือนกับขอโทษด้วยแบบว่ามันมีบางสิ่งเข้าไปกระทบบางคนที่เขารู้สึกว่ามันก็เสียหาย ผมเองแหละที่เป็นคนเวิ่นเว้อไปเอง

มีคนมาไกล่เกลี่ยให้เรา และเป็นคนที่สำคัญพอให้เราตกลงกันได้ มีผลสรุปทางด้านข้อกฏหมายมาให้เราปฏิบัติ ก็เรียกได้ว่าจบกันแบบเคลียร์ ไม่สนแล้วว่ามีปัญหาอะไรกัน เอาต่อจากนี้ดีกว่าว่าต้องทำยังไง มันก็ขึ้น เขาก็บอกว่าต่อไปนี้จะโฟกัสที่เด็กให้ได้ผลประโยชน์ที่สุด ช่วยกันดูแลให้ดีที่สุด อนาคตจะมีโอกาสให้คนมาดูแลเราไหม ตอนนี้ยังไม่รู้เลย ทำไปทีละอย่าง เพราะเราเพิ่งพ้นมาจากความมึน ความอึดอัดและตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราต้องดูแลลูกเรา ตอนนี้โอเคขึ้นแล้ว เพราะได้มาดูแลลูกสาว มีส่วนในการช่วยให้เขาเจริญเติบโตไป

ขอบคุณภาพ และ ข้อมูลจาก: oilthana ,รายการแฉ

เรียบเรียงข้อมูลโดย viralsfeedpro